[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Jestem wdową. Od sześciu lat.
- Hmm. Przepraszam, przykro mi.
Janet kiwnęła tylko głową.
Nagle drzwi frontowe otworzyły się i weszła mło
da kobieta. Miała policzki zaróżowione od chłodu
i wyglądała na zziębniętą, choć była w obszernym,
ciepłym płaszczu. Szybkim ruchem odwróciła głowę:
długie brązowe włosy opadały jej na ramiona. W tej
samej chwili spostrzegła Nicka i ich spojrzenia się
spotkały.
- Kim pan... - zaczęła, ale widząc palec na ustach
Nicka, nie dokończyła zdania.
- Tsss - szepnął Nick. - Tam, w salonie, odbywa
się bardzo szczególne spotkanie.
Kobieta postawiła na ziemi torbę z zakupami
i zrobiła kilka kroków w głąb holu, zaglądając do
salonu.
- Kim jest ten starszy pan i kim pan jest, jeśli mogę
zapytać? - Spojrzała ostro na Nicka.
Nick omal się nie roześmiał, widząc jej minę, ale
w porę się powstrzymał.
- A kim pani jest?
- Ja tu mieszkam - odpowiedziała gniewnie.
- Jest pani córką Janet?
- Jestem jej siostrzenicą. A pan i ten człowiek
w salonie?
- To mój szef, Ray Sandetti. Nie bardzo wiem, o co
w tym wszystkim chodzi, ale domyślam się, że oni się
48 " NA PEWNO WRC
znają z dawnych czasów. Oboje są bardzo wzruszeni
tym spotkaniem.
Dziewczyna nieufnie spojrzała raz jeszcze w stronę
salonu.
- Czy nie mógłbym dostać odrobiny kawy? Poko
naliśmy dziś kawał drogi. - Nick poczuł, że jest zmę
czony.
Dziewczyna zawahała się.
- Proszę bardzo. Niech pan idzie za mną - powie
działa po chwili.
Przez drzwi prowadzące z holu przeszli do ogrom
nej kuchni.
- Zaraz zrobię kawę, ale niech pan siada i powie raz
jeszcze, kim pan jest i o co tu właściwie chodzi. Nic
z tego wszystkiego nie rozumiem.
Nick zdjął kurtkę i powiesił ją na oparciu krzesła.
Dziewczyna wlała tymczasem wodę do ekspresu i wsy
pała kawę, a potem zdjęła płaszcz, rzuciła na krzesło
obok i sama usiadła przy stole.
- Nazywam się Nicholas Ciminero. Jestem z Rhode
Island.
Dziewczyna skinęła głową, jakby formalnościom
stało się zadość.
- Hmm.. No cóż, panie Ciminero. Jeżeli panowie
mieli zamiar zatrzymać się u nas na noc, obawiam się,
że to nie będzie możliwe... Zimą nie przyjmujemy
gości.
- Proszę mi mówić po prostu: Nick. Nie mieliśmy
zamiaru zatrzymywać się tutaj. Ale to znaczy, że to jest
pensjonat?
- Ciotka prowadziła tu pensjonat przez lata, ale
ostatnio lekarz jej zabronił, przynajmniej dopóki nie
NA PEWNO WRC " 49
znajdzie sobie kogoś do pomocy. Ja jestem nauczyciel
ką, więc mogę pomagać jej tylko podczas wakacji.
Nick słuchał, nie odrywając od niej wzroku. Jest
piękną kobietą, powiedział sobie w duchu. Jej orzecho
we oczy i włosy opadające jedwabistą kaskadą na
ramiona musiały się każdemu podobać. Myśl, że
wyjedzie stąd za chwilę i nigdy już jej nie zobaczy,
sprawiła mu przykrość.
- Ciągle jeszcze nie znam twojego imienia - powie
dział.
Usta dziewczyny rozszerzyły się w miłym uśmiechu.
- Sarah. Sarah McGrath.
Zręcznie podniosła się z krzesła i wstała, by podać
kawę. Nick zauważył, że nie nosi obrączki ani pierś
cionka. Wyglądała na jakieś dwadzieścia trzy lata, ale
jednocześnie coś mu mówiło, że musi być chyba trochę
starsza. W każdym razie wolałby, żeby tak było. Może
dlatego, że on sam miał trzydzieści pięć lat.
- Z mlekiem? Z cukrem?
- I z mlekiem, i z cukrem - uśmiechnął się do niej.
Sarah podeszła do lodówki, otworzyła ją i wyjęła
karton z mlekiem, a potem nalała trochę do małego
porcelanowego dzbanuszka. W chwilę potem stanęła
przed nim z tacą, na której znalazły się dzbanek
z kawą, mleko, srebrne łyżeczki, cukiernica i filiżanki.
- Chyba powinniśmy pójść do nich - wskazała
głową salon.
Nick wstał z krzesła i ruszył za nią bez przekonania.
Gdy weszli do salonu, Janet ciągle siedziała tuż przy
Rayu. Podniosła oczy i uśmiechnęła się do siost
rzenicy.
- O, Sarah! Nie słyszałam wcale, kiedy weszłaś.
50 " NA PEWNO WRC
Odczekała, zanim Sarah nie postawiła tacy na
stoliku.
- Chodz, poznaj mojego starego przyjaciela, Raya
Sandettiego. Ray, to moja droga siostrzenica, Sarah.
Starszy pan mocno uścisnął wyciągniętą do niego
rękę.
- Bardzo mi miło - powiedział i zaraz potem spoj
rzał na Janet, szukając miedzy nimi podobieństwa.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]