[ Pobierz całość w formacie PDF ]
od początku tajemnicę człowieka (por. 1 Kor 2, 10 n.). I dlatego też On jeden może
w pełni przekonać o grzechu ludzkiego początku o tym grzechu, który jest
korzeniem wszystkich innych oraz niewygasającym zarzewiem grzeszności człowieka
na ziemi. Duch Prawdy zna pierworodny wymiar grzechu, spowodowany w woli
człowieka działaniem ojca kłamstwa tego, który już został osądzony (por. J 16,
11). Duch Zwięty przekonywa więc świat o grzechu w związku z tym sądem , ale
stale prowadząc w stronę sprawiedliwości , która została objawiona człowiekowi
wraz z Krzyżem Chrystusa. Została objawiona przez posłuszeństwo aż do śmierci
(por. Flp 2, 8).
Tylko Duch Zwięty może przekonać o grzechu ludzkiego początku, ponieważ On
właśnie jest Miłością Ojca i Syna, ponieważ On jest Darem a grzech ludzkiego
początku polega na zakłamaniu i odrzuceniu Daru oraz Miłości, które stanowią o
początku świata i człowieka.
36. Wedle świadectwa początku, jakie odczytujemy w całym Piśmie Zwiętym i
tradycji, znajdując pierwszy jego (i zarazem najpełniejszy) zapis w Księdze Rodzaju,
grzech w swoim pierworodnym kształcie jest rozumiany jako nieposłuszeństwo ,
które oznacz wprost i bezpośrednio przekroczenie zakazu Boga (por. Rdz 2, 16 n.).
Równocześnie jednak, w świetle całego kontekstu staje się jawne, że korzenie tego
nieposłuszeństwa sięgają głęboko w całą sytuację ontyczną człowieka. Powołany od
istnienia człowiek mężczyzna i niewiasta jest stworzeniem. Obraz Boga ,
polegający na rozumności i wolności, mówi o wielkości i godności podmiotu
ludzkiego, który jest osoba. Równocześnie ten osobowy podmiot jest zawsze tylko
stworzeniem; w swoim istnieniu i istocie zależy od Stwórcy. Według Księgi Rodzaju
drzewo poznania dobra i zła miało wyrażać i stale przypominać człowiekowi
granice nieprzekraczalną dla istoty stworzonej. W tym znaczeniu należy rozumieć
zakaz Boga: Stwórca zabrania mężczyznie i niewieście spożywać owoców z drzewa
poznania dobra i zła. Słowa namowy, czyli pokusy, sformułowanej w tekście
biblijnym, nakłaniają do złamania tego zakazu czyli do przekroczenia tej granicy :
Gdy spożyjecie owoc tego drzewa, otworzÄ… siÄ™ wam oczy i tak jak Bóg («jako
bogowie») bÄ™dziecie znali dobro i zÅ‚o (Rdz 3, 5).
Nieposłuszeństwo oznacza więc przekroczenie owej granicy, która dla woli i
wolności człowieka jako istoty stworzonej pozostaje nieprzekraczalna. Bóg-Stwórca
jest bowiem jedynym i ostatecznym zródłem ładu moralnego w świecie przez siebie
stworzonym. Człowiek nie może sam od siebie stanowić o tym, co jest dobre i złe
nie może: znać dobra i zła, tak jak Bóg . W świecie stworzonym Bóg pozostaje
pierwszym i suwerennym zródłem stanowienia o dobru i złu poprzez wewnętrzną
prawdę bytu, będąca odbiciem Słowa, które jest współistotnym i odwiecznym Synem
Ojca. Stworzony na obraz Boga człowiek zastaje przez Ducha Prawdy obdarowany
sumieniem, ażeby obraz wiernie odzwierciedlał swój Pierwowzór, który jest zarazem
Mądrością i Prawem odwiecznym, zródłem ładu moralnego w człowieku i w świecie.
Nieposłuszeństwo jako wymiar pierworodny grzechu człowieka oznacza
odepchnięcie tego zródła, aby samemu stawać się autonomicznym i wyłącznym
zródłem stanowienia o tym, co dobre i złe. Duch, który przenika głębokości Boże ,
On który równocześnie jest światłem dla sumienia człowieka i zródłem ładu
moralnego zna najgłębiej ten wymiar grzechu, jaki wpisuje się w tajemnice
ludzkiego początku. On tez nie przestaje o nim przekonywać świata w relacji do
Krzyża Chrystusa na Golgocie.
37. Wedle świadectwa początku, Bóg w tajemnicy stworzenia objawił siebie samego
jako Wszechmoc, która jest Miłością. Równocześnie objawił człowiekowi, że jako
obraz i podobieństwo swego Stwórcy zostaje wezwany, aby uczestniczył w
prawdzie i miłości. Uczestnictwo to oznacza życie w zjednoczeniu z Bogiem, które
jest życiem wiecznym 21. Człowiek jednakże, pod wpływem ojca kłamstwa ,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]