[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zapa-miętywad rozmaite listy i spisy, a lekcje historii były ich ..?tne: szczególnie interesowały mnie
wykazy imion i dat
panowania monarchów, prezydentów i premierów. Zdecydowanie wolę literaturę faktu niż
beletrystykę, więc z wielką przyjemnością czytałem i studiowałem wiele różnych faktów i liczb
związanych z najważniejszymi wydarzeniami w historii. Musiałem również analizowad teksty i starad się
zrozumied związki między różnymi ideami i wydarzeniami historycznymi. Byłem oczarowany faktem, że
jedno, na pozór odosobnione zdarzenie może prowadzid do serii innych zdarzeo, jak efekt kostek
domina. Fascynowała mnie złożonośd historii.
W wieku jedenastu lat zacząłem tworzyd własny świat postaci historycznych, takich jak prezydenci i
premierzy, i dla każdej z nich układałem pełną i skomplikowaną biografię. Czasem po prostu
przychodziły mi do głowy różne nazwiska, daty i wydarzenia i spędzałem dużo czasu na rozważaniu
wymyślonych faktów i danych statystycznych związanych z każdym z nich. Częśd powstała pod wpływem
mojej wiedzy na temat prawdziwych historycznych postaci i wydarzeo, a inne całkowicie od nich
odbiegały. Nawet dziś nie przestaję rozmyślad nad moimi własnymi historycznymi tablicami
chronologicznymi i z czasem dodawad do nich nowych postaci i wydarzeo. Poniżej podaję przykład jednej
ze stworzonych przeze mnie postaci historycznych:
Howard Sandum (1888-1967), trzydziesty drugi prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki
Sandum urodził się w ubogiej rodzinie na Zrodkowym Zachodzie, walczył w pierwszej wojnie
światowej. W 1921 roku został wybrany z ramienia Partii
Republikaoskiej na członka Izby Reprezentantów, a trzy lata pózniej w wieku zaledwie trzydziestu sześciu
lat do Senatu. W 1930 roku objął stanowisko gubernatora, a w listopadzie 1938 roku został wybrany na
prezydenta Stanów Zjednoczonych, pokonując dotychczasowego prezydenta,
sześddziesięcioczteroletniego demokratę Evana Kramera. Sprawował urząd prezydencki w czasie wojny,
wypowiadając wojnę nazistowskim Niemcom i Ja-ponii w grudniu 1941 roku. W wyborach prezydenckich
(odbywających się co sześd lat) w listopadzie 1944 roku przegrał z demokratą Williamem Griffinem
(urodzonym w 1890 roku), a następnie wycofał się z życia politycz-nego. Na emeryturze napisał
pamiętniki opublikowano je w 1963 roku. Syn Sanduma, Charles (1920-2000), jego jedyne dziecko,
poszedł w ślady ojca i został politykiem w latach 1966-1986 sprawował urząd kongresmana.
W szkole były przedmioty, których wprost nienawidziłem i które mnie męczyły. Bardzo nudziło mnie na
przykład stolarstwo i zupełnie nie byłem w stanie się do niego przyłożyd. Koledzy i koleżanki z klasy z
zapałem cięli, wygładzali papierem ściernym i składali różne drewniane części, ale mnie trudno było
zastosowad się do wskazówek nauczyciela i często pozostawałem w tyle za wszystkimi. Czasem
nauczycielowi brakowało cierpliwości, podchodził i wykonywał pracę za mnie. Myślał, że jestem leniwy,
ale dla mnie było to całkowicie obce środowisko i nie chciałem w nim przebywad.
Tak samo było z wychowaniem fizycznym. Lubiłem zajęcia, które nie wymagały interakcji z innymi
przepa-dałem za skokami na batucie i skokiem wzwyż i naprawdę czekałem na te dwiczenia. Niestety,
większośd lekcji spędzaliśmy na boisku, grając w gry zespołowe, jak rugby i piłka nożna. Zawsze
najgorszy był dla mnie początek wybierano kapitanów drużyn, a następnie oni wybierali po jednej
osobie do swojej drużyny, aż zostawała ostatnia; tą osobą prawie zawsze byłem ja. Nie chodziło o to, że
nie umiem szybko biegad czy kopnąd piłki w prostej linii. Po prostu nie umiałem współpracowad z innymi
w drużynie nie wiedziałem, kiedy się ruszyd, kiedy podad, a kiedy przekazad piłkę komu innemu. W
czasie meczu otaczał mnie taki hałas, że nieświadomie się wyłączałem i nie wiedziałem, co się dookoła
dzieje, dopóki któryś z graczy lub trener nie podszedł, stanął nade mną i kazał mi się skupid" lub się
zaangażowad".
Nawet w starszym wieku wciąż trudno mi było utrzymywad kontakty z rówieśnikami i zawierad
[ Pobierz całość w formacie PDF ]