[ Pobierz całość w formacie PDF ]
odrobina różu.
Po chwili znów sprawdziła rezultaty. Nos przestał błysz
czeć, i to uznała za najważniejsze. Ostatecznie nie zaprosili
jej do studia, by podziwiać jej wygląd. Przeczesała szczotką
włosy.
- Gotowe - zdecydowała.
- A lakier na włosy? - spytała dziewczynka.
- Nie.
ZAKOCHANY PROFESOR 73
- Mama mówi...
- Na pewno ma rację, ale już musimy się pospieszyć.
Chodzmy - powiedziała Pepper. Miała już dość słuchania
o mamie tej smarkatej.
Wyszły na korytarz. Dziewczynka znów chwyciła ją za
rękę. Pepper natychmiast zmiękła. Dziecko nie było winne,
że czuła się spięta i zestresowana. Gdy mała usłyszała, że
jedzie do telewizji, z pewnością spodziewała się wspaniałego
studia. Ta blaszana szopa musiała ją bardzo rozczarować.
- Od dawna cieszyłaś się na przyjazd tutaj? - spytała.
Dziewczynka pokręciła przecząco głową.
- Wujek Steven powiedział, że mam jechać. Potem wy
bieramy się na zakupy - wyjaśniła.
- Wujek? To władca, przepraszam, pan Konig nie jest
twoim tatÄ…?
Dziewczynka znów pokręciła głową.
- Jak masz na im...?
- Janice - odpowiedziała Windflower, nim Pepper zdą
żyła dokończyć pytanie. Pepper nie wiedziała zbyt wiele
o dzieciach, ale doskonale rozpoznawała, kiedy ludzie kła
mią. Teraz też zorientowała się, że dziecko nie mówi prawdy.
Hm, podejrzana sprawa...
Steven skończył rozmawiać przez telefon, gdy tylko Pep
per wyszła z pokoju. Wyłączył aparat i ciężko usiadł. To była
ona! Jego boginii z samolotu. Takich włosów nie sposób
zapomnieć! Jednak tym razem malownicza fryzura nie była
wynikiem całonocnego lotu samolotem, a raczej rezultatem
wielogodzinnej pracy kosztownej fryzjerki.
Jednak nie tylko włosy wyglądały inaczej. Przez ostatnie
SOPHIE WESTON
74
tygodnie wspominał z rozczuleniem delikatną, nieśmiałą ko
bietę z czarującym uśmiechem. Teraz ta dziewczyna robiła
wrażenie agresywnej jędzy. Boże, jak ona waliła butem w ka
loryfery! W przeciwieństwie do Courtney, nie udawała słod
kiej idiotki, żeby manipulować ludzmi - była o wiele gorsza!
Steven zacisnął zęby. A ja uważałem, że znam się na lu
dziach, pomyślał. Wciąż takie same pomyłki. Czy przez
ostatnie piętnaście lat niczego się nie nauczyłem?
Drzwi otworzyły się z hukiem i wkroczył producent.
- Cześć, Steven. Przepraszam, że nie przyszedłem wcześ
niej, żeby cię przywitać. Wiesz, jak to bywa. Poznałeś już
wszystkich?
- Niezupełnie - odpowiedział Steven z wahaniem.
- Słyszałem, że już zdążyłeś pokłócić się z Tygrysiątkiem.
- Masz na myśli panią Calhoun?
- Jasne. - Martin Tammery uniósł wzrok znad notatek.
- Przyznasz, że ma charakterek.
- Rzeczywiście - Steven przytaknął chłodno. - Chociaż,
szczerze mówiąc, nie wiem, czy to pani Calhoun, bo nie
raczyła się przedstawić.
Martin uniósł brwi.
- Hm, zapowiada się ożywiony program pełen spięć. Zwiet
nie. Gdzie ona jest? Chyba nie potraktowałeś jej tak, że odmó
wiła przebywania z tobą w tym samym pomieszczeniu?
- Bardzo śmieszne - odparł Steven. - Ta kobieta bez wa
hania przyłożyłaby mi w głowę butem na szpilce.
W tym momencie Pepper weszła, trzymając Windflower
za rękę.
- Pani Calhoun! - zawołał radośnie Martin i ruszył w jej
kierunku. - Zdaje się, że nikt nie dokonał oficjalnej prezen-
ZAKOCHANY PROFESOR 75
tacji. Państwo pozwolą. Steven jest bardzo znany, a w cza
sach moich studiów był wykładowcą uniwersyteckim. Ste-
ven, to pani Penelope Calhoun.
Pepper poczuła się nieco zakłopotana, ale trwało to tylko
krótką chwilę. Zdecydowała, że na razie najlepiej będzie
skryć się za maską uprzejmości.
- Witam, profesorze - powiedziała z uśmiechem i wy
ciągnęła rękę. Wiedziała, że on postąpi podobnie. Znała ten
typ mężczyzn. Uważali się za lepszych, ale nie zapominali
o dobrych manierach.
Nie pomyliła się. Uścisnął jej dłoń zdecydowanym ruchem.
- Przykro mi, że pana nie rozpoznałam, ale jestem w An
glii od niedawna.
- Wiem - stwierdził chłodno. Pepper powstrzymała zło
śliwy uśmiech.
- Proszę mi powiedzieć, co powinnam o panu wiedzieć
- poprosiła niewinnym tonem. Miała nadzieję, że takiego
ważniaka wyprowadzi to z równowagi. Jednak zrobił tylko
rozbawionÄ… minÄ™.
- Martin przesadza - wyjaśnił. - Jestem zwykłym bio
chemikiem. Zaprosił mnie tylko dlatego, że założyłem firmę
Kplant, która na starcie miała trochę szczęścia.
Pepper dobrze wiedziała, że jego firma odniosła ogromny
sukces.
- Technologia żywności, prawda? Mówi się, że Kplant to
wzorcowe przedsiębiorstwo.
- Może tak będzie kiedyś w przyszłości.
- Może? Przecież każdy chce, żeby jego firma była znana
i najlepsza. To główny powód, dla którego ludzie garną się
do biznesu.
76 SOPHIE WESTON
- Tak pani uważa? - spytał z niedowierzaniem.
Zorientowała się, że spodziewał się po niej podobnej wy
powiedzi, i uznał ją za naiwną. Spojrzała na niego uważnie.
Już gdzieś go spotkałam, uświadomiła sobie nagle.
- Słuchajcie - wtrącił Martin - podyskutujecie w czasie
programu. - Kiwnął dłonią na jedną z dziewcząt. - Mogłabyś
przez chwilę zaopiekować się córką pani Calhoun? - poprosił.
- To nie jest... - zaczęła Pepper, ale on już zdążył wyjść na
korytarz. Ruszyli za nim. Po drodze tłumaczył im szczegóły.
- Publiczność to młodzież, szesnaście, osiemnaście lat.
Powinniście spodziewać się zaskakujących pytań. Dacie so
bie z tym radÄ™?
- Będę improwizował - powiedział Steven, wzruszając
ramionami.
A co ze mną? - zirytowała się w duchu Pepper. Pewnie
mu się wydaje, że tylko on będzie mówił. Ważniak!
Jednocześnie nie mogła pozbyć się wrażenia, że już gdzieś
go spotkała. Pewnie też ją wtedy zlekceważył. Zacisnęła zęby
i weszła do studia. Musiała zaprezentować się jako osoba
zrównoważona. Nie wolno jej zrobić z siebie idiotki w pro
gramie na żywo, chociaż miała wielką ochotę przyłożyć temu
zarozumialcowi. No nic, kiedyÅ› jeszcze nadejdzie odpowied
nia chwila. Uśmiechnęła się szeroko, zajęła miejsce w fotelu
i rozejrzała się wokół.
Steven wyczuwał jej napięcie. Pomyślał, że to raczej on
powinien być zły. Ostatecznie całymi tygodniami marzył
o kobiecie, która okazała się zupełnie inna. Czas oprzyto
mnieć, pomyślał. Słuchał wstępu, wygłaszanego przez pro
wadzącego program, i narastała w nim złość.
Pierwsze pytanie skierowane było do Pepper. Dziewczyna
ZAKOCHANY PROFESOR 77
w obszarpanych dżinsach pytała o gromadzenie kapitału po
czątkowego. Pepper odpowiadała całkiem sensownie, co je
szcze bardziej zirytowało Stevena.
- Nie wiem, skąd może pani wiedzieć, jak zdobyć kapitał,
jeśli imperium Calhounow zgromadziło go na długo przed
pani urodzeniem - wtrącił. - Ma pani nad nami ogromną
przewagÄ™: pieniÄ…dze rodziny, kontakty.
Pepper odpowiedziała promiennym uśmiechem. Jak on mógł
podobać się jakiejkolwiek kobiecie? - pomyślała złośliwie.
- Inwestor musi korzystać ze wszystkiego - stwierdziła
słodkim głosem i uśmiechnęła się do publiczności. - Wszy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]